Porphyrius

thumb|Porphyrius

Porphyrius (Grieks: Πορφύριος) (Tyrus, ca. 234 – Rome (?), 305) was een neoplatoons Grieks filosoof uit Tyrus. Het grootste deel van zijn actieve leven bracht hij in Rome door.

Zijn leraar in Athene, Cassius Longinus gaf hem de naam Porphyrius, dat "gekleed in het purper" (ofwel 'koning' net als zijn originele naam Malchos, in het Grieks Basileus) betekent. Na 262 vertrok hij naar Rome, waar hij een leerling van Plotinus werd. Zijn leven en werk werd in ruime mate beïnvloed door zijn leermeester.

Porphyrius was meer een man van de wetenschap dan een oorspronkelijk filosoof. Op ethisch vlak was hij ascetisch ingesteld: hij onthield zich van vlees en seksuele omgang.

Een belangrijk werk van Porphyrios was zijn commentaar op de werken van Plato en Aristoteles. In tegenstelling tot zijn leraar Plotinus, de grondlegger van het neoplatonisme, bekritiseerde hij het Organon, de logische geschriften van Aristoteles niet, maar aanvaardde hij de aristotelische logica en integreerde hij deze in zijn platonisme. Zijn harmonisatie van de leer van Plato en die van Aristoteles was baanbrekend voor het latere neoplatonisme. Zijn inleiding ''(Isagoge)'' in de aristotelische logica was in de late oudheid en in de middeleeuwen een buitengewoon invloedrijk standaardwerk over de logica.

Porphyrius werd ook bekend als tegenstander van het christendom en Bijbelcriticus. Zijn omvangrijke pamflet "Tegen de christenen" trok grote aandacht. Hij baseerde zijn kritiek niet alleen op filosofische overwegingen, maar voerde als pionier van de historisch-filologische Bijbelkritiek ook historische en filologische argumenten tegen het christendom aan. Door Wikipedia aangeleverd